- biganə
- sif. <fars.> Yad, yabançı, özgə, tanış olmayan. Biganə adam. – Bu tədbir ilə mülki-İran tayfeyi-biganənin hücumundan məhfuz qaldı. M. F. A.. // İs. mənasında. Derlər səni eşqə mübtəlasan; Biganələr ilə aşinasan. F.. Nə baxırsan oğrun-oğrun; Mənə biganələr kimi. X. Q.. Biganələrlə çünki olub aşina o gül; Ey kaş, olmayaydım əzəldən mən aşina. S. Ə. Ş.. Biganəsən, olmaz məni görmək sənə qismət! A. S.. // Zərf mənasında. Bir zaman, doğrudan da, xəyali bir məhəbbətlə sevdiyi qızın iztirab və göz yaşlarına qarşı Səlimi biganə və laqeyd baxa bilməzdi. M. İ.. Direktor burada heç bir səhv görmədiyindən, sədrin baxışlarını da çox biganə qarşıladı. M. Hüs.. Odunçuoğlu məclisi görməyirmiş kimi, biganə bir halda qapı ağzında dayandı. . . Ə. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.